دلنوشته های بهنام زرگر رامهرمزی ۱۳۰

*یارب:فقط وعده ها داده ای و خُلف وعده ها کرده ای
*دیدگان خود را ستارالعیوب ظالمان کرده ای
*ازآن سو زمین بهشت را،شش دانگ بنام مادران کرده ای
*ازاین سو زمین دنیایت را،بهشت زهرای کودکانشان کرده ای
*هرچه صراط مستقیم درپیش گرفتیم ،انتهایش به ناکجاآبادبه ختم شد
*سهم ماازشیرینی زمینهای دنیایت،بیابان وشوره زارهاشد
*آنجورکه گُفتند ومیگویند:جای حق نشسته ای
معذرت میخواهم که میگویم نکند که رویش نشسته ای
*مارا که ازاول تا آخرفقط آزمایش کرده ای
پس چه شدانتهایش ،نکندمطب سنجش باز کرده ای؟
آخر پریشانم🙄
*ظُلم ظالم،بیداد میزند،گُرسنه از گرسنگی وتشنه از بی آبی فریاد میزند
*همه گیج ومنگُ وخوابیم،همه از جون وجان خود سیرآبیم
*آن یکی را ساقط جان میکنی،این یکی را سارق جان میکنی
*سیران ازسیری لگد به طعام میزنند
آن دیگران ،این دیگران رااز گرسنگی لگد میزنند
*کجای کاری تو یارب
اصلا هستی تو در کار یارب
*مگر دیدگانت دیگر توان دیدن ندارد
مگر گوشهایت باصدای مظلومین آشنایی ندارد
*مگرتو دوستُ و رفیقِ مخلص انسان نبودی
مرا جانشینت کرده ای،یایک جا نشینت
*دل داده ای وچشمان بیناو هزاران آرزو
مثال قُفلهِ گنجینه،بی کلید وآرزو
*دراین دنیا ،هرچه ودرهرچه سلطان که خواهی داشتیم
ازسکه گرفته تا که حتی سلطان پسته هم داشتیم 
نظرت مادراین دنیا ،سلطان وسوسه ها کم داشتیم
*شیطان و آدم وهوایت،هوایی شده اند
سجده وگندم،عاقبت سرنوشت ما شده اند
*تو بگو کجای حق نوشته اند گناه کرده دیگرانند
دیگرانی دگر  تنبیع شده اند
*من از درگاهت بعد از مرگم شکایتها دارم
دلی پراز غم،مغزی پراز سوال دارم
*ولی دَردم تنها بعد از مرگم این است
شکایت ازقاضی ،پیش قاضی کمی ننگین است.۱۳۰/